گزارش تلویزیون اینترنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران
مضرات میکروپلاستیک ها بر انسان و محیط زیست
دکتر فاطمه مومنیها، عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات مواد زائد جامد پژوهشکده محیط زیست دانشگاه علوم پزشکی تهران، در گفتوگویی با تلویزیون اینترنتی دانشگاه، درباره ماهیت میکروپلاستیکها، راههای ورود آنها به محیط و بدن انسان، و پیامدهای نگرانکنندهای که برای اکوسیستمها و سلامت انسان ایجاد میکنند توضیح داد و گفت: پلاستیکها بهدلیل ماندگاری بسیار بالا و تجزیهناپذیری کامل، امروز به یکی از چالشهای جدی محیطزیست تبدیل شدهاند. قطعات بزرگ پلاستیکی در اثر نور و حرارت خرد میشوند و میکروپلاستیکها و نانوپلاستیکها را تشکیل میدهند؛ ذراتی که ابعاد بسیار کوچک دارند و بهسادگی در محیط منتشر میشوند.
سفر بیپایان ذرات پلاستیکی در طبیعت
دکتر مومنی ها با اشاره به پراکندگی گسترده این ذرات افزود: میکروپلاستیکها حتی در دورافتادهترین نقاط زمین—از قطب شمال تا اعماق اقیانوسها، کوهستانها و خاک—پیدا شدهاند. این ذرات سبک و ریز بهسرعت در جریان باد و آب جابهجا میشوند و میتوانند در هر نقطهای از کره زمین رسوب کنند.
تهدید برای چرخه غذایی و حیات دریایی
دکتر مومنیها درباره اثرات این ذرات بر موجودات آبزی توضیح داد: موجودات ریز دریایی این ذرات را با غذا اشتباه میگیرند و میبلعند. این آلودگی بعدتر از طریق زنجیره غذایی به ماهیها و در نهایت به غذای انسان منتقل میشود. درواقع، آنچه امروز در غذاهای دریایی مصرف میکنیم، میتواند حاوی همین ذرات پلاستیکی باشد.
اثرات پنهان بر خاک و حیات گیاهی
وی درباره آسیبهای کمتر شناختهشده در خاک گفت: میکروپلاستیکها ساختار خاک را تغییر میدهند، روی تخلخل و نگهداشت آب اثر میگذارند و میتوانند حاصلخیزی خاک را کاهش دهند. این ذرات همچنین به جانوران مفید خاک، مانند کرمهای خاکی، آسیب میزنند. علاوه بر آن، الیاف مصنوعی موجود در پوشاک و گردوغبار شهری بر برگ گیاهان مینشینند و فرآیند فتوسنتز را مختل میکنند.
مسیرهای ورود به بدن انسان
وی درباره مسیرهای مواجهه انسان با این ذرات گفت:
بلع از طریق غذا و آبهای بستهبندیشده، استنشاق گردوغبار شهری و ذرات حاصل از سایش لاستیک خودرو، و حتی تماس پوستی با ظروف و بستهبندیهای پلاستیکی از مهمترین مسیرهای ورود این ذرات به بدن انسان هستند.
حذفناپذیری پلاستیکها و دشواری مدیریت بحران
دکتر مومنیها با نگاهی واقعبینانه ادامه داد: بهدلیل رشد جمعیت، صنعتیشدن و وابستگی گسترده به بستهبندیها و الیاف مصنوعی، حذف کامل پلاستیکها عملاً ممکن نیست. هر سال حجم عظیمی پسماند پلاستیک تولید میشود، اما تنها حدود پنج درصد آن بازیافت میشود. بنابراین مدیریت این بحران پیچیده، زمانبر و بسیار دشوار است.
ترکیبات شیمیایی مضر و تهدیدهای سلامت انسان
دکتر مومنی ها همچنین درباره پیامدهای شیمیایی این ذرات بر بدن انسان توضیح داد: موادسازنده پلاستیک مانند فنولها و فتالاتها میتوانند موجب اختلالات غدد درونریز، التهاب سلولی و استرس اکسیداتیو شوند. نانوپلاستیکها حتی توان عبور از سدهای زیستی مانند سد خونی–مغزی را دارند و میتوانند ریسک بیماریهای جدی را افزایش دهند.
پیام پایانی: تغییر سبک زندگی برای کاهش مواجهه
دکتر مومنیها در بخش پایانی گفتوگو با تأکید بر نقش رفتارهای فردی و اجتماعی در کاهش آلودگی پلاستیکی گفت: استفاده روزمره از پلاستیک را تا حد امکان کاهش دهیم. برای خرید نان از پارچههای نخی و کیسههای پارچه ای استفاده کنیم و در خانه و محل کار، ظرفهای پلاستیکی را با گزینههای ایمنتر مثل شیشه یا استیل جایگزین کنیم.
ارسال به دوستان